Kolejny wykonawca, który wystąpi na 7 edycji Bies Czad Bluesa.
Roman “Pazur” Wojciechowski (urodzony w Siemianowicach Śląskich) – śląski wokalista rhythm and bluesowy, kompozytor.
Tak powiedział o nim Ireneusz Dudek:
Roman Wojciechowski to artysta, którego działalność wywarła ogromny wpływ na środowisko muzyków śląskich i nie tylko. Jest on również założycielem legendarnej grupy Twarze. Członkowie tego zespołu tworzyli trzon wielu polskich grup takich jak Breakout, Czesław Niemen Group, SBB, Niebiesko Czarni, Wiślanie. Nietuzinkowy tembr głosu, a także ogromna ekspresja to zalety, które czynią go jednym z najlepszych polskich wokalistów, mogącym bez kompleksów występować
u boku czołówki światowych wykonawców, a jego nowa płyta może mieć wielkie znaczenie w promocji kultury mającej swe źródła w naszym regionie.
Debiutował w 1965 jako wokalista zespołu Meteory, którego repertuar składał się z bluesowych standardów oraz polskojęzycznych stylizacji bluesowych. W latach 1968 – 1972 był leaderem grupy Twarze Dzielnicy Południowej w skrócie Twarze, wykonującej chicagowskiego bluesa. Był to podobno najbardziej hipisowski ze śląskich zespołów blues-rockowych. Wiosną 1972 roku, w zastępstwie Janusza Hryniewicza Wojciechowski wszedł w skład grupy Wiślanie 69 z którą wykonywał m.in. piosenki Kiedy nadejdzie czas i A on nas nie wie nikt (przez kilka miesięcy gościły na pierwszym miejscu listy przebojów Studia Rytm). Kiedy pod koniec 1972 roku Wiślanie 69 rozpadli się, muzyk reaktywował Twarze, by z początkiem 1974 znaleźć się w zespole Hokus który wtedy tworzyli: Henryk Szpernol (eks- Twarze; gitara), Włodzimierz Krakus (gitara basowa), Jerzy Kaczmarek (instrumenty klawiszowe) oraz Stanisław Kasprzyk (perkusja). Później występowało w nim wielu muzyków min. Jacek Gazda (eks- Niemen Aerolit; gitara basowa), Ireneusz Nowacki, Janusz Ziomber (perkusja) i Jacek Bernethal (instrumenty klawiszowe). W roku 1976 zespół wygrywa łódzkie Targi Estradowe pokonując m.in. Budkę Suflera. Rozwiązał się w 1977 roku. W tym okresie Wojciechowski koncertował z hard-rockowym Aerobusem a w 1978 przez pół roku współpracował z grupą Breakout, biorąc udział w nagraniu albumu Żagiel Ziemi.
W 1979 został wokalistą zespołu Transport Band (ponadto Krakus, Kaczmarek, gitarzysta Romuald Frey i perkusista Jacek Ratajczyk), z którym śpiewał piosenki utrzymane w konwencji funky. Były to kompozycje: Teatr dnia, Baśniowy skrzat, Prośba przy minus dwudziestu, Wszystko się zmieni, Obłęd, A może by – dwa ostatnie zamieszczono na singlu Tonpressu S-407. W 1983 śpiewał we wrocławskim zespole rockowym Ozzy (takie piosenki jak np.: Obcy Raj, Obce Niebo, Budzi mnie bicie serc, Oliviera, List do Luizy wydane na singlach przez Tonpress) a następnie wyjechał na Bliski Wschód jako członek formacji Traffic Lights. Roman Wojciechowski powrócił z Grupą Bluesową WOO z którą debiutował podczas festiwalu Rawa Blues’83. Potem były min. kolejne edycje katowickiej Rawy Blues (1984 i 1985), festiwal Blues Top ’85 w Sopocie, Olsztyńskie Noce Bluesowe (1985), Jesień z Bluesem (1985) w Białymstoku oraz występ w ramach Spotkań Wokalistów Jazzowych. Te oraz inne festiwale bluesowe Wojciechowski odwiedzał jeszcze w swojej karierze wielokrotnie. Od 1986 r. formacja przyjęła nazwę Pazur Rock-Blues Band i oprócz starych znajomych takich jak: Leszek Cichoński (eks- Ozzy; gitara, śpiew), Włodzimierz Krakus (eks- Hokus, Transport Band i Ozzy; gitara basowa, śpiew) miała w składzie także śląskich weteranów którymi byli: Andrzej Urny (gitara, śpiew) i Rafał Rękosiewicz (instrumenty klawiszowe). 
W swoim repertuarze miała utwory rockowe i bluesowe, m.in. z repertuaru B.B. Kinga, The Rolling Stones, Roda Stewarda, Johnny Wintera i The Eagles. W 1989 podczas Rawy Blues muzyk znalazł się w szeregach zespołu D.D.D., z którym w 1991 wziął udział w konkursie Grand Prix Sopot’91 będąc pierwszym w historii festiwalu wykonawcą bluesowym i najwyżej ocenionym reprezentantem Polski. W latach 1989-1991 wokalista przebywał w Berlinie. W 1991 stanął na czele formacji Roman Pazur Wojciechowski & Czarne Komety z Południa mającą w składzie weteranów śląskiego blues-rocka. Formacja doczekała się płyty pt. Złote przeboje lat 60-tych na którą składały się opracowania standardów rhythm and bluesowych. W roku 1996 Roman Wojciechowski nawiązał także współpracę z gitarzystą Dariuszem Kozakiewiczem i znanym z Perfectu perkusistą Piotrem Szkudelskim, co zaowocowało nagraniem nigdy nie wydanego jazz-rockowego materiału składającego się z kompozycji Kozakiewicza.
W 1998 Wojciechowski nagrywa płytę Cień Kapelusza oraz koncertuje w kraju i za granicą . W roku 2005 nagrywa płytę Pazur sings The Beatles, rok później zostaje mianowany Dyrektorem Artystycznym Międzyzdrojskiego Muzycznego Non-Stop Festivalu, bierze udział w monodramie Kobieta bez Instrukcji i zakłada zespół Yesterday. W 2011 sześćdziesięciodwuletni muzyk wziął udział w drugiej edycji programu Must Be The Music.